Εσύ πώς θα μιλούσες για αυτήν;
Είναι σαν την εύφορη γη, που ακατάπαυστα γεννά και παράγει , πολλαπλασιάζεται και πολλαπλασιάζει, χωρίς διακρίσεις και χωρίς διάθεση ελέγχου …
Είναι σαν το γάργαρο νερό! Ρέει αβίαστα, δίνει ζωντάνια σε ότι αγγίξει, προσφέρει ζωή στο διάβα της…
Είναι σαν τον αέρα! Ζωογόνα αίσθηση που «ξυπνά» κάθε κύτταρο και απαλύνει κάθε ένταση…
Είναι σαν το φώς! Ελκυστική, χαλαρωτική, «ζεστή», φιλόξενη…
Είναι σαν το χώρο! που χάρη σε αυτό βιώνουμε την πληρότητα και την μεστότητα του κενού...
Αυτά είναι για μένα η «θετικότητα». Έτσι την αντιλαμβάνομαι, έτσι τη βιώνω…
Η θετικότητα δεν είναι ωραιοποιημένες, «ροζ» ιστορίες του «φαίνεσθαι», δεν είναι προσχηματική συμπεριφορά, δεν είναι κοινωνικά αποδεκτοί καλοί τρόποι, δεν είναι κατευθυνόμενη με βία άσκηση του μυαλού, κυρίως όμως η θετικότητα δεν είναι το αντίθετο του «σκοτεινού», το αντίθετο του «αρνητικού» γιατί η θετικότητα είναι κάτι παραπάνω από αντιθέσεις και αντίρροπες δυνάμεις, είναι ολότητα, εμπεριέχει τα πάντα αλλά με τρόπο δημιουργικό.
Γιατί η θετικότητα είναι στάση ζωής που απορρέει από την ευγνωμοσύνη και από την εκτίμηση της ύπαρξης στο σύνολό της και των εκφάνσεων της. Γι’αυτό τις στιγμές που αποκτούμε αυτό το βίωμα, αποκτούμε και μια ουσιαστική αίσθηση της ζωής μας, αφού τότε είναι που όχι απλά επιβιώνουμε, αλλά ζούμε! Γιατί η θετικότητα είναι και απόφαση, είναι και συνείδηση, είναι και συνειδητότητα.
Αντίθετα, κάθε φορά που την απαρνιόμαστε, κάθε φορά που αρκούμαστε σε κάτι λιγότερο, κάθε φορά που λιμνάζουμε στη συνήθεια των χαμηλότερων δονήσεων ενέργειας, των γεμάτων αμφιβολία, ανασφάλεια, και φόβο, απλά προδίδουμε τη ζωή και εν τέλει τον εαυτό μας.