Maryam Rezaei
Chrissoula Manolakaki
Panos Chreppas
Stamatis Tsagias
Asimeni TountaΕλένη Γαλεράκη
Όσοι με γνωρίζετε, ξέρετε ότι γράφω συχνά πως μια σελίδα δεν φτάνει για να χωρέσει την ψυχή ενός ανθρώπου. Και πιστέψτε με — ούτε δέκα δεν φτάνουν για τη γυναίκα που ονομάζεται Ελένη Γαλεράκη.
Λόγω απόστασης — μιας και η Ελένη ζει στην υπέροχη Κρήτη — την γνώρισα και άκουσα την ιστορία της μέσα από μια οθόνη. Κι όμως, υπήρξαν τόσες στιγμές που ήθελα να μπορούσα να περάσω μέσα απ’ αυτή και να της δώσω μια τεράστια αγκαλιά.
Μια γυναίκα με απίστευτη δύναμη ψυχής, με χιούμορ που σε συνεπαίρνει, και τόσο γειωμένη… Η ιστορία της μοιάζει με εκείνες τις ταινίες που σε κάνουν να γελάς, να συγκινείσαι, να ανατριχιάζεις. Ελπίζω μόνο τα λόγια μου να μπορέσουν να αποδώσουν έστω και λίγο την ουσία της.
Κάποιοι άνθρωποι περνούν όλη τους τη ζωή πασχίζοντας να φτάσουν «ψηλά».
Η Ελένη Γαλεράκη τα κατάφερε — κι όταν έφτασε στην κορυφή, έκανε αυτό που λίγοι τολμούν: άφησε τα πάντα πίσω της.
Γεννήθηκε στην Αγγλία, με πατέρα Κρητικό και μητέρα Ουαλή. Από μικρή κουβαλούσε δύο πατρίδες στην καρδιά της — δυο κουλτούρες, δυο γλώσσες, δυο τρόπους να βλέπει τον κόσμο. Κι όμως, όσο κι αν η ζωή την κρατούσε στην Αγγλία, ήταν πάντα εκείνη η άγρια φύση και το φως της Κρήτης που λαχταρούσε.
Η παιδική της ηλικία δεν ήταν εύκολη. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν ακόμα παιδί. Κι έπειτα, στα 14 της, ήρθε εκείνο το τηλεφώνημα που γκρέμισε τον κόσμο της: ο πατέρας της σκοτώθηκε στην Κρήτη, σε ένα τραγικό ατύχημα.
Στα 26 της, έπρεπε να πει το δεύτερο μεγάλο αντίο. Έχασε και τη μητέρα της από καρκίνο, έπειτα από μια σκληρή μάχη. Μέσα σε λίγα χρόνια, βίωσε απώλειες που θα μπορούσαν να την καταβάλουν. Αλλά δεν λύγισε.
Η Ελένη Γαλεράκη αντί να καταρρεύσει πάτησε γερά στα πόδια της. Έγινε εκείνο το κορίτσι που «τα κάνει όλα σωστά». Η δυνατή. Η υπεύθυνη. Αυτή που πάντα τα καταφέρνει.
Και τα κατάφερε. Με το παραπάνω!
Πριν καν φτάσει τα σαράντα, ήταν CFO μιας τεράστιας πολυεθνικής στο Χονγκ Κονγκ. Τα είχε όλα…όλα όσα είναι θαυμαστά από την κοινωνία μας και εκπληρούσε όλα τα «κουτάκια» της κοινωνίας, ένα ρετιρέ με θέα που κόβει την ανάσα. Σπίτια, πλούτη, κύρος…άνηκε στους κύκλους των «επιτυχημένων».
Απ’ έξω όλα άψογα. Μέσα της όμως… κάτι έλλειπε και της φώναζε.
Μου είπε: «Κάθε έξι μήνες, ξαναρχόταν αυτή η αίσθηση. Δεν είναι αυτό. Κάτι λείπει.»
Είχε ό,τι «ονειρεύεται» να έχει κανείς. Αλλά δεν είχε αυτό που είχε πραγματική σημασία: Να ζει με αυθεντικότητα, με ουσία.
Κι εκεί που οι περισσότεροι αγκιστρώνονται και αναζητούν όλο και περισσότερο, εκείνη άφησε τα πάντα. Χωρίς να έχει καταστρώσει κάποιο σχέδιο, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, χωρίς δεύτερη σκέψη όλη «τη ζωή της» σε μια βαλίτσα και έφυγε.
Προσγειώθηκε στην Ελλάδα…Στην Κρήτη…με μια εσωτερική σιγουριά. Εκεί όπου η γη, ο ήλιος, οι πέτρες της έλεγαν: «εδώ ανήκεις». Κι εκεί, μακριά από τις αίθουσες συνεδριάσεων, ξεκίνησε κάτι καινούργιο: άρχισε να τρέχει.
Στην αρχή άχαρα, αδέξια. Αλλά κάτι μέσα της άρχισε να ξυπνά.
Ήταν σαν το σώμα της να μιλούσε επιτέλους μια γλώσσα που είχε ξεχάσει. Μέρα με τη μέρα, βήμα το βήμα, άρχισε να βρίσκει την παλιά της δύναμη — ή μάλλον, μια καινούργια. Μια ακατέργαστη, βαθιά, αληθινή δύναμη.
Δεν έτρεχε για να ξεφύγει. Έτρεχε να επιστρέψει.
Από μικρές διαδρομές στο νησί, έφτασε να τερματίζει στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Όχι για το μετάλλιο. Αλλά γιατί ένιωθε ότι με κάθε χιλιόμετρο, πλησίαζε τη γυναίκα που ήθελε να είναι.
Και μετά έβαλε στόχο κάτι που μοιάζει αδύνατο: το να τρέξει στο ArizonaTrail, στην Αμερική.
1.300 χιλιόμετρα μέσα από φαράγγια, ερήμους και βουνά. Έτρεχε δύο μαραθώνιους την ημέρα, για 17 συνεχόμενες ημέρες!!!
Ο περισσότερος κόσμος δεν τολμά καν να το σκεφτεί. Η Ελένη όχι απλώς το οραματίστηκε — το έκανε.
«Τραυματίστηκα από τη δεύτερη κιόλας μέρα,» λέει. «Οπότε αναγκάστηκα να περπατάω τα χιλιόμετρα αντί να τα τρέχω. Δώδεκα ώρες την ημέρα όρθια, χωρίς σχεδόν καθόλου ύπνο... αλλά δεν σταματούσα. Μόνο αν μου κόβανε το πόδι.»
Και δεν το είπε για να φανεί «σκληρή». Το είπε με χιούμορ, με ταπεινότητα, αλλά και με την απίστευτη ψυχική δύναμη που την χαρακτηρίζει!
Η Ελένη Γαλεράκη όχι απλώς ολοκλήρωσε τη διαδρομή — την κατέκτησε. Έγραψε ιστορία: Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γυναικών της ArizonaTrail. Ρεκόρ. Επιτυχία. Αναγνώριση. Και ας μην ξεχάσουμε, μιλάμε μια μια γυναίκα που πειραματίστηκε, τρέχοντας πρώτη φορά στην ζωή της στα 40!!!
Αλλά για την ίδια, το μεγαλύτερο κατόρθωμα ήταν άλλο:
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν με όριζε ο τίτλος μου, ή το πόσα λεφτά έβγαζα. Ήμουν απλώς... ο εαυτός μου. Και αυτό ήταν αρκετό.»
Respect!
Σήμερα, η Ελένη ζει στην Κρήτη και έχει ιδρύσει το CretanWild — ένα project που ενώνει τη φύση, την κίνηση, και την προσωπική ελευθερία. Οργανώνει retreats, πεζοπορίες, ορεινά ταξίδια — όχι απλώς για να γυμνάσει σώματα, αλλά για να ανοίξει ψυχές.
Δείχνει στους ανθρώπους τον δρόμο — όχι τον πιο σύντομο, αλλά τον πιο αληθινό. Τον ίδιο δρόμο που ακολούθησε και η ίδια για να συναντήσει τον εαυτό της.
Γιατί, τελικά, όπως μας διδάσκει η πορεία της:
«Η πραγματική επιτυχία δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή — είναι να βρεις το θάρρος να πέσεις στο κενό και να πιστέψεις πως η ζωή θα απλώσει τα χέρια της να σε πιάσει.»
https://cretanwild.gr
