Θέλει Δύναμη το να είσαι Ευάλωτος.
...
Το να είσαι ευάλωτος δεν έχει να κάνει με την νίκη ή την ήττα: Είναι το να έχεις το κουράγιο να παρουσιαστείς όταν δεν έχεις τον έλεγχο της κατάληξης. Το να είσαι ευάλωτος δεν είναι αδυναμία: Είναι ο σπουδαιότερος τρόπος να μετρήσουμε το κουράγιο μας ― Brené Brown.
Το να είσαι ευάλωτος συχνά ταυτίζεται με την σύγχυση και την αδυναμία. Το να είσαι στωικός έχει εξισωθεί με το να είσαι ισχυρός και έχει καταλήξει να θεωρείται ένα αξιοθαύμαστο γνώρισμα - ασταθής, κυρίαρχος και ανεξάρτητος. Να αφήσεις σε όλους να εννοηθεί πως κανείς δεν μπορεί να σε επηρεάσει θεωρείται αξιοθαύμαστο - το να είσαι άτρωτος είναι αξιέπαινο.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η ελευθερία και η ανεκτικότητα έρχονται μαζί με την αβεβαιότητα. Διαιωνίζουμε τον σαρκασμό και προστατεύουμε τον εαυτό μας από το να πούμε τι θέλουμε πραγματικά επειδή φοβόμαστε να είμαστε φαινομενικά ωμοί και ειλικρινείς. Ήταν ένα παιχνίδι και όλοι ήθελαν να παίξουν με τον ίδιο τρόπο. Όλοι θέλαμε την ασφάλεια.
Αλλά το να κρατάς στάση άμυνας καταντάει κουραστικό. Το να ακολουθούμε συνεχώς τους περιορισμούς και να βάζουμε στην άκρη τα συναισθήματά μας για να νιώσουμε σαν νικητές θα έχει το αντίκρισμά του. Θέλει δύναμη το να παραδεχτούμε πως είμαστε όλοι απλά άνθρωποι με ένα σετ συναισθημάτων. Το κόστος του να ανοιχτούμε δεν είναι η εικόνα της αδυναμίας - είναι η γαλήνη και η ελευθερία.
Όταν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, μας βάζει σε μια θέση όπου μπορεί να απορριφθούμε και να κριθούμε, αλλά επιτρέπει επίσης στους ανθρώπους να μας αντιμετωπίσουν με την αγάπη και τον σεβασμό που μας αρμόζει. Την στιγμή που θα εκτεθούμε, αρχίζουμε να αποδεχόμαστε ότι αξίζουμε μιας θετικής ανταπόκρισης. Δεν μας απελευθερώνει από το να πληγωθούμε, αλλά μας απελευθερώνει από την μνησικακία. Μας κάνει να συνειδητοποιούμε πως είμαστε αρκετά καλοί, ανεξαρτήτως από το αν η ζωή μας επιφυλάσσει την κατάληξη που αναμέναμε ή όχι. Γνωρίζουμε πως δεν είναι η αντανάκλαση του εαυτού μας.