Kristina Palten
Κάθε ένας άνθρωπος ξεχωριστά είναι μοναδικός και ο κάθε ένας είναι όμορφος για τους δικούς του ''Ξεχωριστούς'' λόγους... Κάθε ένας από εμάς έχει καλοσύνη στην καρδιά του, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο... Μερικοί από εμάς δεν βρίσκουν πάντα τον τρόπο να την εκφράσουν ή βρίσκουν δικαιολογίες ΚΑΙ μερικοί κάνουν κάτι το ΠΑΡΑΠΑΝΩ και καλύπτουν την δράση και για εμάς τους υπόλοιπους! Η Kristina Palten δεν έκανε απλά κάτι το παραπάνω αλλά έτρεξε ολόκληρα χιλιόμετρα... είναι αυτή που βρήκε τον σκοπό της στην ζωή της που δεν απασχολεί μόνο εκείνη, αλλά τον μεγαλύτερο εχθρό της ανθρωπότητας από όλους: τον ΦΟΒΟ... φόβο της μη γνώσης... φόβο της προσπάθειας... φόβο της πίστης... φόβο του διαφορετικού... φόβο της διαφορετικής κουλτούρας, θρησκείας και φόβο των συνόρων...
Η Kristina Palten προέρχεται από μια μικρή πόλη της Σουηδίας, την Pitea, γεννήθηκε σε χριστιανική οικογένεια και όπως φαντάζεστε σε μια κλειστή κοινωνία. Ξεκίνησε ως μηχανικός και κάπου στα 31 της χρόνια βρήκε ένα νέο κόσμο μέσα από το τρέξιμο! Αυτό που ξεκίνησε ως πρόκληση από ένα φίλο να τρέξει μαζί της, αποτελεί πλέον τρόπο ζωής της... φορώντας τα αθλητικά της παπούτσια, από το να τρέχει στην δουλειά της, κατέληξε να τρέχει χιλιάδες χιλιόμετρα σε διαφορετικές χώρες πολεμώντας τον φόβο και τις προκαταλήψεις και μετατρέποντας τον κόσμο σε καλύτερο μέρος! Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή... Πριν από λίγα χρόνια, μετά από την πρόκληση φίλων της και έχοντας διασκεδάσει το τρέξιμο στον Μαραθώνα, συνειδητοποίησε: «wow μπορώ πράγματι να τα καταφέρω... και αν μπορώ να τρέξω σε μαραθώνιους, μπορώ να τρέξω ακόμα πιο μακριά...»! Και έτσι και έπραξε! Το πρώτο της ταξίδι ξεκίνησε σε επίσκεψή της στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποφάσισαν να τρέξουν πίσω ως την Στοκχόλμη αντί να γυρίσουν αεροπορικώς!!! Έτσι, έτρεξαν για 3262 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη ως την Tehnla στην Φινλανδία, και ύστερα έκαναν κωπηλασία για 493 χιλιόμετρα από την Tehnola ως την Στοκχόλμη! Απίστευτο! Η ίδια λέει πως όταν περνούσαν από την Ρουμανία, την άγγιξε οι θερμοί και φιλικοί εκεί άνθρωποι, καθώς πίσω στην πατρίδα είχαν μια πολύ διαφορετική αρνητική άποψη για εκείνους. Και τότε ήταν που βρήκε τον σκοπό της: Να τρέξει κόντρα στις προκαταλήψεις και τον φόβο!
Το επόμενο ταξίδι της Kristina ήταν να τρέξει 1144 χιλιόμετρα μέσα στο ΙΡΑΝ μέσα σε 58 μέρες! Μια μουσουλμανική χώρα η οποία στα μάτια τα δικά της αλλά και των περισσότερων ανθρώπων που ζουν στην δύση, είναι απαγορευτική χώρα προς επίσκεψη! Απέδειξε στον εαυτό της και στα περισσότερα συγγενικά της μέλη και φίλους που την συμβούλευαν να ΜΗΝ πάει με μερικούς ακόμη και να την απειλούν με ό,τι είχαν, πως έκαναν ΛΑΘΟΣ! Η ίδια λέει πως ήταν πολύ τρομοκρατημένη στην αρχή αλλά... δεν θα σας πω περισσότερα γιατί πρέπει πραγματικά να παρακολουθήσετε το παρακάτω ντοκιμαντέρ... ΣΑΣ ΣΥΝΙΣΤΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!
Η Kristina Palten είναι coach, συγγραφέας και μια δημόσια ομιλήτρια/λέκτορας... είναι μια όμορφη και παθιασμένη γυναίκα που μοιράζει αγάπη στον κόσμο μέσα από τις δικές της εμπειρίες και με το να αντιμετωπίζει πρώτα τους δικούς της φόβους μετατρέποντάς τους σε όμορφες εμπειρίες και αναμνήσεις. Σεβασμός! Είναι μια γυναίκα με ένα τεράστια αγνό χαμόγελο... ξέρετε πως οι περισσότεροι εκφράζουμε το χαμόγελο στο γραπτό λόγο... :). Η Kristina χρησιμοποιεί λοιπόν αυτό... :D!!!
Θα σας παρακαλούσε να μοιραστείτε την ιστορία και το βίντεό της με τον κόσμο και να γίνετε μέρος του σκοπού της! Επίσης, μην διστάσετε να διαβάσετε το blog της, και να δείτε όλες τις αξιαγάπητες φωτογραφίες της με ανθρώπους που συνάντησε στην διάρκεια των τρεξιμάτων της... και διαβάστε τα χιλιάδες σχόλια ανθρώπων καθώς γράφει στο blog της για τις 58 μέρες που πέρασε στο Ιράν! Μου πήρε περίπου 2-3 ώρες και πολλά δάκρυα ευγνωμοσύνης! Γιατί ομολογώ μου έχει λείψει η χώρα μου...
«Πιστεύω πως η πραγματική αλλαγή μπορεί να προέλθει μονάχα από μέσα μας, και όταν αλλάξω θα επηρεάσω και άλλους. Πιστεύω επίσης πως οι αλλαγές δεν χρειάζεται να είναι μεγάλες - δεν χρειάζεται να περιλαμβάνει 1840 χιλιόμετρα τρεξίματος σε ξένη χώρα. Μπορεί να είναι ένας χαιρετισμός σε ξένο άνθρωπο, να προσπαθήσεις να καταλάβεις τον κόσμο αυτού του ανθρώπου, ή να είσαι απλά φιλικός. Μπορεί να είναι επίσης το να καλέσω κάποιον σπίτι μου. Έδωσα σε μια ζητιάνα στον δρόμο λεφτά όταν την προσπερνούσα, και όταν ξαναπέρασα από κοντά της μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε».
http://www.alonethroughiran.com