Τι λέω στον εαυτό μου όταν η ζωή με καταπλακώνει...

• 06 Nov 2017

Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Είμαι 33 χρονών και ακόμη βρίσκω δυσκολίες στη ζωή.

Ακόμη νιώθω σαν αρχάρια. Ακόμη αισθάνομαι σαν να μην έχω ιδέα. Ακόμη τρομάζω και τρέμω για μερικά πράγματα.

Στην πλειονότητα, τα πράγματα είναι ελπιδοφόρα. Είμαι παραγωγική, γυμνάζομαι αρκετά, νιώθω θετικότητα και είμαι ευγνώμων για όσα έχω. Μπορώ και ζω λαμπρές στιγμές όταν έχω ρέντα, όταν είμαι γεμάτη ιδέες.

Υπάρχουν όμως στιγμές που αφήνω κάποια πράγματα να με επηρεάσουν υπερβολικά, που με κρατάνε πίσω, που αποστραγγίζουν τη ζωή από το στήθος μου μέχρι να μη μείνει τίποτα.

Είναι σαν να χάνω τον βηματισμό μου καθώς ανεβαίνω το βουνό της ζωής, γλιστράει η λαβή μου, και κατρακυλάω. Πρέπει να ''σκάψω'' ξανά και να ξεκινήσω εκ νέου, με λίγο περισσότερους μώλωπες από ότι πριν. Το γνωρίζω πως πάντα θα υπάρχουν πράγματα που θα με τρομάζουν, και πως οι αποτυχίες είναι αναπόφευκτες. Γνωρίζω επίσης όμως πως δεν πρέπει να τις αφήσω να θολώσουν το μυαλό μου στο σημείο που να νιώθω ανίκανη να κάνω το οτιδήποτε.

Είχα πτώσεις που μου πήραν πολύ καιρό να επανέλθω.

Αλλά έχω υπάρξει επίσης στα κάτω μου και κατάφερα να αλλάξω την κατάσταση.

Τι έκανα που σε μερικές περιπτώσεις κράτησα το κεφάλι ψηλά - ήμουν ανθεκτική - ενώ σε άλλες δεν βρήκα τη δύναμη να επανέλθω;

Αυτές είναι οι δύο ιδέες που με βοήθησαν περισσότερο:

1. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα διάχυτο ρεύμα που ''τρέχει'' εναντίον σας.

Σε δοκιμάζει, και το κάνει για το δικό σου το καλό. Πρέπει πάντα να κινείσαι γρήγορα για να μην ωθείσαι προς τα πίσω από αυτό το ρεύμα. Αν περπατάς, θα είσαι ακίνητος. Μείνε ακίνητος, και θα σε ωθήσει προς τα πίσω. Η απραξία θα γεννήσει νέες ''ρίζες'' που θα σε δέσουν και θα σε κρατήσουν κάτω.

Η καλύτερή σας επιλογή - η απαιτούμενη επιλογή - είναι να κινηθείτε προς τα εμπρός με ορμή - με μια ήρεμη τόλμη. Διαπεράστε την αντίσταση, και κάντε κάτι... Οτιδήποτε.

Η ζωή σημαίνει κίνηση. Τα πάντα βρίσκονται σε κίνηση. Όλα βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση ροής. Πρέπει να αφομοιωθείς με αυτήν την συνεχή αλλαγή, να αφομοιωθείς με την πραγματικότητα. Αν δεν κινείσαι, παύεις να είσαι πραγματικός. Και η ζωή θα σε τιμωρήσει για αυτό. Θα το νιώσεις. Ο λόγος που νιώθεις εγκλωβισμένος, μπλοκαρισμένος, μελαγχολικός, είναι επειδή δεν κινείσαι. Κάτι σε τρόμαξε. Ήσουν σαν ένα κουνέλι κάτω από τους προβολείς. Αντί να δράσετε γρήγορα (επιβίωση), σας σκοτώνει η απραξία (θάνατος).

Κάθε φορά που παίρνετε την απόφαση να κινηθείτε με βεβαιότητα - ακόμη και αν είναι η ''λάθος'' κίνηση - είναι μια πράξη αναγέννησης.

Έχετε προσέξει πως όποτε ενεργείτε με αποφασιστικότητα, αντί να κάνετε το θύμα, γεμίζετε με ανανεωμένη ενέργεια; Αυτό να κάνετε σε κάθε βήμα. Να παραμένετε σε κίνηση, είτε φοβάστε είτε βρίσκεστε σε κατάσταση ευφορίας. Ακόμη και όταν κοιμάστε. Τα όνειρα μας χαρίζουν αυτήν την ελευθερία.

Να έχετε το ημερολόγιό σας φορτωμένο. Να εξασκείστε σε καθημερινή βάση. Να είστε παραγωγικοί. Να είστε αποφασιστικοί παρά τη δυσκολία. Δημιουργήστε ένα εξαιρετικό portfolio. Μην σταματήσετε να δημιουργείτε και να το κάνετε με μία παιχνιδιάρικη σπουδαιότητα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Να μην σταματήσετε ποτέ να κινείστε.

2. Πρέπει να συμφιλιωθείτε με το σκοτάδι.

Εύχεστε τα αρνητικά συναισθήματα να μην υπήρχαν. Σας έχω μερικά νέα όμως. Θα βρίσκονται πάντα εκεί.

Από εσάς εξαρτάται πάντως το κατά πόσο θα διευρυνθούν.

Η δυσανασχέτηση θα είναι πάντα παρούσα. Τα καλά συναισθήματα δεν μπορούν να ανθίσουν χωρίς την ύπαρξη των αντιθέτων τους. Πάντα θα υπάρχει ο πόνος και ο φόβος. Δεν μπορεί να υπάρχει φως χωρίς το σκοτάδι. Επομένως πρέπει να αποδεχτείτε πως το σκοτάδι θα βρίσκεται εκεί. Όταν το αποδεχτείτε, θα μπορείτε να προχωρήσετε.

Αυτό εννοούν οι άνθρωποι όταν λένε πως πρέπει να σταματήσεις να ενδιαφέρεσαι.

Η αποδοχή δεν είναι το ίδιο πράγμα με την απόρριψη. Συχνά εμπλέκεστε με το σκοτάδι σκεπτόμενοι πως αυτό θα βοηθήσει. Αναμασάτε τα προβλήματά σας. Κρατάτε την ανάσα σας. Παίρνετε στα σοβαρά τα πάντα ακόμη και τον εαυτό σας. Αναζητάτε θεραπεία. Συσχετίζετε τις αναμνήσεις σας με σπουδαιότητα και υπερφορτωμένο συναισθηματισμό. Προσθέτετε σκοτάδι στο σκοτάδι. Και αυτό δεν βοηθάει ποτέ, επειδή απλά χειροτερεύει τα πράγματα.

Πρέπει πρώτα να δείτε το σκοτάδι που υπάρχει εκεί, και να σταματήσετε να το αντιστέκεστε.

Όσο πιο σύντομα το αποδεχτείτε, τόσο πιο σύντομα θα χάσει τη σημασία του, θα απομακρυνθεί, και θα αντικατασταθεί από το φως.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα. Κάπως έτσι λειτουργεί συνήθως:

Α, έρχεται ξανά ο φόβος. Ω όχι, τι σημαίνει αυτό; Είμαι αδύναμος ή κακός άνθρωπος; Ω Θεέ μου, νιώθω άσχημα, και η κατάσταση χειροτερεύει. Με κάνει να πανικοβάλλομαι. Πρέπει να κλειστώ. Πρέπει να κρυφτώ.

Αντιθέτως, να αντιμετωπίσετε αυτές τις αρνητικές σκέψεις σαν μύγες που πετούν γύρω από το κεφάλι ενός ταύρου. Αυτές οι σκέψεις και οι εντυπώσεις είναι ένα τίποτα. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μικρές προειδοποιήσεις από το Εγώ σας πως κινδυνεύετε να  χαλάσετε αυτή την ψευδώς τέλεια εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας.

Αυτό  μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε δυσανασχέτηση, συμπεριλαμβανομένου της απειλής που μπορεί να αντιληφθείτε σε άλλα άτομα.

Βρίσκονται εκεί, αλλά εσείς είστε ο ταύρος, και δεν δίνετε σημασία. Βλέπετε αυτές τις μύγες ως φίλους: πράγματα με τα οποία μπορείτε να γελάσετε, και δεν σας απειλούν πια. Συνεχίζετε να κάνετε την δουλειά σας, να «χτυπάτε» το γρασίδι, παρά το ασταμάτητο βούισμα...

... Το οποίο γίνεται όλο και πιο ήσυχο.

Είστε ένας ταύρος και δεν δίνετε δεκάρα για τις μικρές μύγες.

Μετά από λίγο, έχετε επικεντρωθεί τόσο πολύ σε αυτό που συμβαίνει μπροστά σας (αυτό το λαχταριστό πράσινο γρασίδι: η λαμπρή κόκκινη κάπα) που ξεχνάτε πως αυτές οι σκέψεις και τα αισθήματα υπήρχαν εξαρχής.

Χρησιμοποιώντας την ενέργεια που διατηρήσατε προηγουμένως για να πολεμήσετε το σκοτάδι, αντιθέτως το πολεμάτε με το φως, μέσω της τολμηρής δημιουργίας, κινούμενοι και πράττοντας θετικά πράγματα: αψηφώντας όσα θα σας άφηναν παράλυτους προηγουμένως.

Βρίσκεστε τώρα σε κίνηση. Ζωντανός.

Η προσωρινή αποτυχία βρίσκεται στο παρελθόν.

Οι μύγες κινούνται κυκλικά, αλλά είστε άνετος.

Σκαρφαλώνετε πάλι.